Το Άγιον Όρος, αποτελεί την κιβωτό της Ορθοδοξίας. Περιλαμβάνει είκοσι Ιερές μονές και άλλα μοναστικά ιδρύματα όπως σκήτες, κελιά και καθίσματα.
Είναι σήμερα η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη μοναστική πολιτεία της Ορθόδοξης ανατολής με μακραίωνη παράδοση. Κοιτίδα και λίκνο της Ορθοδοξίας. Εδώ χτυπάει η καρδιά της Ορθοδοξίας για ολόκληρη την Οικουμένη.
Στην Αθωνική Πολιτεία καλλιεργείται για αιώνες και διαφυλάσσεται ένας θαυμαστός πολιτισμικός θησαυρός, που περιλαμβάνει: τη ναοδομία, τη ζωγραφική (φορητές εικόνες, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά), τα εικονογραφημένα χειρόγραφα, την κεντητική, τη μικροτεχνία, τη γλυπτική, την ξυλογλυπτική. Ο θησαυρός αυτός δεν παραπέμπει σε ένα μουσείο του παρελθόντος, αλλά σε ένα ζωντανό παρόν του ορθοδόξου μοναχισμού, που αποτελεί φωτεινή μαρτυρία της εν Χριστώ ανακαίνισης του ανθρώπου και του κόσμου.Ο Άθως, το Άγιο Όρος, το Περιβόλι της Παναγιάς – η επιτοµή της αισθητικής και του πολιτισµού. Με µοναστήρια που χάνονται στα βάθη των αιώνων.
Το Αγιο Ορος, μια ολόκληρη χερσόνησος που είναι αφιερωμένη στην προσευχή στον Θεό, είναι ένα μέρος όπου κάθε Χριστιανός πρέπει να επισκεφθεί μια φορά στη ζωή του.
«Αυτό που ανακαλύπτει κάποιος στο Άγιον Όρος και δεν μπορεί εύκολα να ξεχάσει είναι ο μυστηριακός χαρακτήρας του κοινού γεύματος. Μετά την αγρυπνία πήγαμε στην τράπεζα. Ο καθένας είχε μπροστά του ένα πιάτο φασολάδα, ένα κομμάτι ψωμί, τυρί κι ένα ποτήρι κρασί. Ο ηγούμενος χτύπησε ένα καμπανάκι, άρχισε η ανάγνωση ενός ιερού κειμένου και όλοι μας φάγαμε σιωπηλά.
Για άλλη μια φορά, όπως συμβαίνει γενικά με τις έντονες εντυπώσεις που δέχεται κανείς στο Άγιον Όρος, πρέπει να ομολογήσω ότι δυσκολεύομαι να τις εκφράσω, επειδή και αυτή τη φορά τόσα πολλά μου φαίνεται ότι αξίζει να καταγραφούν. Η τράπεζα έμοιαζε με τις ευχαριστιακές συνάξεις των πρώτων χριστιανών, που συνδέονταν με την προσδοκία των Εσχάτων, της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού».
